Johan Wolbink
op 73-jarige leeftijd plotseling is overleden.
Johan was een graag geziene gast op het Westerpark.
Schrok best van de jobstijding die zaterdagmorgen bij onze club binnenkwam.
Johan Wolbink is niet meer.
Voor enkele weken terug zat ik nog samen met Johan achter de goal op het bankje.
Voetbal was niet best, dat stak Johan ook niet onder stoelen of banken. We hadden mooie praat, weet niet eens meer waar het over ging maar vooral niet over het getrap in de emmer wat wij voor onze ogen zagen gebeuren.
Johan en Willy waren jarenlang getrouwd met het Westerpark en vooral met onze gezellige roodzwarte kantine.
Ruim twaalf jaar verzorgden zij ons natje en droogje. Ze waren er altijd.
Maandagavonds als er gekaart werd, Johan deed vrolijk mee, want die hield wel van klaverjassen.
Dins-, woens- en donderdag als er getraind werd. Eerst ff een bakkie bij Willy en Johan drinken.
En na die tijd een paar mooie pretkegels drinken. Willy had altijd praat, Johan iets minder maar als die éénmaal los kwam waren zijn woorden wel meteen raak.
Johan was gewoon een man van iets minder woorden.
Ik haalde vandaag wat herinneringen op met zijn zoon, Jan. Mooie verhalen, Johan was Johan.
Daar zit geen dubbele bodem achter. Willy en Johan namen begin jaren tachtig de taken over van Jan de Ruiter en zijn gezin.
Want de hele familie hielp mee ‘achter de bar en in de keuken’.
Mariska, Jan en Ageeth stonden ook regelmatig de handen uit de mouwen te steken.
De hele week waren ze ’s avonds flink in de weer voor de voetbal.
Zaterdagavond nadat de laatste gast de kantine was uitgeveegd ploften Willy en Johan moe maar voldaan op de bank aan de Kloosterdijk. Dan begon het grote uitrusten totdat er maandag weer aan de roodzwarte bel getrokken werd.
Willy en Johan hebben ook jarenlang de kleedkamers schoon gehouden. Johan in zijn grote laarzen en met de drukspuit de modder van de tegels schieten. Dat deed ie een slordige 26 jaar(!)
Johan was, ver voordat de vuttersploeg zijn intrede deed, bijna elke dag te vinden op het park.
Maandag herstelwerkzaamheden en vrijdag zette Johan jarenlang de witte kalk op de lijnen.
Hij was tevens nog een tijdje jeugdtrainer bij de B’s samen met Henk Kats en later met Cees Schönhage.
Johan werkte de laatste jaren bij bouwbedrijf Regeling Beerzerveld als (vrachtwagen)chauffeur, de laatste tijd deed hij soortgelijke hand- en spandiensten bij Hutten Metaal.
Altijd goed te passe, altijd in voor een praatje. Johan had humor.
Hij was grote fan van Feyenoord. Jan vertelde dat er dit seizoen er vaak over gehad hadden dat hun Feyenoord de finale zou halen in Tirana. Zo geschiedde.
Jammer genoeg mag Johan de finale niet meer meemaken, denk vast dat ze boven ook wel voetbal kijken. Alleen voor Johan hoop ik al dat de ploeg van trainer Arne Slot de cup veroverd.
Naast voetbal, waar je hele dagen druk mee kan zijn, kon Johan ook genieten van zijn (klein)kinderen op zijn geheel eigen wijze. Hij had er negen….Weet nog wel dat hij trots was op het feit dat kleinzoon Elroy als keeper van Hardenberg’85 vorig jaar zijn opwachting maakte op het Westerpark.
Maar hij vond het geen probleem dat Mariënberg destijds won. Mainbarg was toch zijn cluppie.
Vroeger viste hij veel, de laatste jaren bijna niet meer. Fietsen deed hij nog regelmatig. Meestal met zijn Willy. Weet nog goed dat zij altijd naar uitwedstrijden fietsen, hele afstanden hebben ze samen afgelegd. Johan had net dit jaar een nieuwe auto gekocht, de caravan ingeruild voor een andere versie en twee nieuwe fietsen op de kop getikt. Ze konden voor de eerste tien jaar weer vooruit.
Totdat magere Hein hem ophaalde. Een hard gelag. Johan was nog niet klaar op deze aardkloot.
19 mei zouden Willy en Johan 55 jaar getrouwd zijn, ze hadden de feestlocatie al besproken.
Eind mei zou Johan 74 zijn geworden. Het mocht niet zo zijn.
Dit voelt als een bijzonder groot verlies.
Ooit, heel vroeger, had ik nog een tijdje verkering met de jongste dochter van hem.
Johan dronk altijd Heineken, ik pruimde dat toen al niet, hij kocht voor mij speciaal een kratje Grolsch.
Maar toen onze verkering uitraakte belde Johan mij op, wat hij moest met het halve kistje Grolsch wat nog in de kelder bij hem stond? Geweldig!
Iedereen heeft wel één of andere herinnering aan Johan (en Willy).
Ze waren zo verweven met onze club. Feestgevierd met kampioenschappen en samen verdriet gedeeld bij minder leukere omstandigheden die onze club troffen.
Je vond altijd een luisterend oor bij Johan en Willy
Johan werd dan ook terecht in 2009 benoemd tot Lid van Verdienste.
Ere wie ere toekomt. Johan had dit dubbel en dwars verdiend.
In Johan verliest Mariënberg een zeer gewaardeerd lid, lid van verdienste, leider, supervrijwilliger, oud-kantinebaas, lijnenzetter, supporter en wat al niet meer maar vooral een enorme liefhebber van het goede leven.
Wij wensen Willy, de kinderen en kleinkinderen, naaste familie, vrienden en kennissen van Johan Wolbink heel veel sterkte toe in deze moeilijke periode.
Wij gaan Johan missen. Nooit meer die gesprekjes op het bankje achter de goal.
Het zal sowieso iets stiller worden op het Westerpark en haar omgeving.
(AD)
Begrafenis
De begrafenis zal aanstaande zaterdag 14 mei zijn.
De kerkdienst in de Hervormde Kerk Beerzerveld begint om 11.00 uur.
Voor die tijd is er gelegenheid om te condoleren van 10.15 tot 10.45 uur.
Johan zal hierna worden begraven in besloten kring op de natuurbegraafplaats in Ommen.
Johan, bedankt voor alles!
Voor altijd in ons roodzwarte geheugen gegrift met onuitwisbare inkt
Bestuur en leden V.V. Mariënberg
