Hans en Mariënberg nemen afscheid van elkaar!

Want wie kende Hans Ribberink nou niet?
De bebaarde, altijd goedlachse en innemelijke gastheer ’s morgens op ons sportpark.
Hans is een graag geziene gast.  
Hij wou graag nog een laatste keer een bezoek brengen aan zijn geliefde cluppie.  
Mooi dat Hans nog bij leven en welzijn een laatste groet mocht en kon brengen.
Iets waar wij als club graag aan mee wilde werken.
Nog éénmaal rondkuieren, nog éénmaal vertrouwde grond onder je voeten voelen.
Onlangs was Hans, al jaren lid van verdienste, 50 jaar lid van de club.
Wegens zijn broze gezondheid was hij destijds niet in staat om zijn aandenken hieraan persoonlijk op te komen halen, tot afgelopen zaterdag.
Hij was blij met het aandenken maar nog mooier vond hij, denken wij, de roodzwarte pet en het vaantje voor de kampioenen van Mariënberg. Hans is een kampioen!

Een echte Mainbarger zonder enige twijfel!
Wat heeft Hans niet gedaan voor onze club. Teveel om op te noemen. Hans was er altijd!
Kortom, hij hoorde bij het meubilair. Hans was een niet onverdienstelijke keeper in zijn actieve periode. Later trainde hij de (jeugd)keepers bij de club. Hij heeft tevens geprobeerd om van mij een betere keeper te maken, het lag niet aan Hans en zijn enthousiasme, dat het maar gedeeltelijk gelukt is.
Nu ik er aan terugdenk had hij altijd zinnige teksten over het poortwachter zijn.
We snapten elkaar. Keepers doen dat onderling gewoon.
Hans houdt van zijn sigaretje en van zijn glaasje bier. Hans houdt van het leven….
Een mooi mens.
Hans is, misschien wel duizend jaar, leider bij de jonge dames van onze club geweest. Zijn meiden!
Hans op de klompen, dat was ook iets waar je Hans Ribberink altijd aan zult blijven herinneren.
Afgelopen zaterdag ging alles gepaard met een lach en een traan.
Hij was samen met zijn twee zussen, Anita en Henny. Zijn steunen en toeverlaten.
Zijn geheugen laat Hans tevens in de steek.
Maar wij koesteren vooral de mooie momenten van en met Hans bij Mariënberg en daarbuiten.
Old soldiers never die!

Hans zal niet snel vergeten worden. Zijn foto hangt in bestuurskamer maar Hans Ribberink zit vooral in onze roodzwarte harten. Voor altijd!
(AD)